μπερλίνα

I

Ατιμωτική ποινή που χρησιμοποιήθηκε από τον Μεσαίωνα έως τον περασμένο αιώνα. Περιλάμβανε την έκθεση του κατάδικου στα μάτια του πλήθους, σε μία τοποθεσία που κι αυτή ονομαζόταν μ. Ο τρόπος εκτέλεσης της μ. ποίκιλλε κατά τόπο και χρόνο, αλλά γενικά έτεινε να καταστήσει πιο αισθητό τον ταπεινωτικό χαρακτήρα της ποινής. Τις περισσότερες φορές τοποθετούσαν τον κατάδικο επάνω σε μία εξέδρα και τον έδεναν σε έναν στύλο με μια αλυσίδα, η οποία ήταν ενωμένη με ένα σιδερένιο κολάρο (γκόνια) που του περιτύλιγε το λαιμό. Μερικές φορές γινόταν χρήση ενός εργαλείου που αποτελείτο από δύο κινητούς άξονες τοποθετημένους ο ένας επάνω στον άλλο, με μία τρύπα στο κέντρο, που φυλάκιζε τον λαιμό του δράστη, και επίσης πολύ συχνά με δυο πλάγιες τρύπες που συγκρατούσαν το βάρος των χεριών του. Γενικά, στους ώμους του κατάδικου ή κοντά του τοποθετούσαν μια επιγραφή που έδειχνε το αδίκημα που διέπραξε. Σε μερικές χώρες του ξύριζαν τα μαλλιά και τα γένια. Η ποινή της μ. καταργήθηκε στη Γαλλία το 1832 και στην Αγγλία –όπου εφαρμόστηκε για τελευταία φορά το 1830– το 1837. Στις ΗΠΑ παρέμεινε σε ισχύ στην πολιτεία Ντέλαγουερ μέχρι το 1905.

II

Τύπος αμαξώματος αυτοκινήτου. Βλ. λ. αυτοκίνητο· αμάξωμα.

* * *

η (Μ μπερλίνα)

νεοελλ.

1. είδος παιχνιδιού συναναστροφών στο οποίο ένας από τους παίκτες κατηγορείται από όλους τους άλλους ανώνυμα

2. μτφ. γελοίο υποκείμενο, φαιδρό πρόσωπο, μπαίγνιο, νούμερο («είναι η μπερλίνα τής παρέας»)

μσν.

εξέδρα όπου εξέθεταν δημοσίως τους κακοποιούς προτού τούς τιμωρήσουν.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. berlina].